Het mooie aan lezingen geven is dat heel wat dagen voelen als een soort schooluitstap. Het is heerlijk om telkens in een andere wereld te worden ondergedompeld, mensen te leren kennen, de hete hangijzers te aanhoren, en bruggen te bouwen met brede innovatiepaden die mondiaal en ecologisch geïnspireerd zijn.

Delphy Improvement Center is een wereldwijd kenniscentrum rond tuinbouw en kasteelt nabij Den Haag. Gisteren was ik er naar aanleiding van hun 10-jarig bestaan te gast om voor hun klanten, partners en leveranciers enkele innovatiepaden te schetsen voor de tuinbouwsector. Met de hele diversiteit aan LED farming, vertical farming en urban farming zijn telers in Nederland al een tijdje vertrouwd, dus heb ik hen bijgepraat over de opkomst van de millennials, hun houding tegenover marketing en technologie, hun belangstelling voor herkomst, waardering voor nabijheid, aandacht voor oprechtheid en hun gevoel voor humor.

Ik heb hen ook gewezen op het groeiende cynisme rond ecolabels en biolabels. Ondanks de meerwaarde worden ze steeds meer gepercipieerd als marketingjargon.

“Een duurzaamheidslabeltje en een glimlachende Noord-Hollandse landbouwer op de verpakking volstaan niet meer. De nieuwste generatie zal je op een spitsvondige manier moeten betrekken bij de waarheid achter je product.

Maar daarnaast heb ik mijn aandacht gevestigd op de plaats die tuinders opnemen in de waardeketen. Dat is waar in deze sector het schoentje wringt. Welke innovaties een tuinder ook doorvoert, het is stroomafwaarts bij de aankoopdienst van de retailer dat meerwaarde heel gauw voorwaarde wordt. Daarom heb ik tijd gemaakt voor twee concrete voorbeelden die glastuiniers bevrijden van de lineaire waardeketen.

Een eerste is RegenVillages uit Californië, en de andere vinden we bij de start-up iGrow, die in Indonesië tuinders, landeigenaren en consumenten in grote steden rechtstreeks met elkaar verbindt op één platform. Andreas Senjaya, zelf de kleinzoon van arme boeren weet als geen ander hoe kleinschalige land- en tuinbouwers in onzekerheid leven. Aan de ene kant is het moeilijk kapitaal te vinden om te investeren in nieuwe teelt, en aan de andere kant is de afzetmarkt voor hun oogst steeds onzeker, en dicteert de retail de regels. Net zoals elders in de wereld, wordt de afstand tussen de groeiende, stedelijke middenklasse in Azië en de voedingsproducenten steeds groter, en dat is jammer. Zeker wanneer steeds meer mensen toegang hebben tot breedband internet, bestaat er het potentieel om deze kloof te dichten. Andreas Senjaya, wil met iGrow de grootste wereldwijde bioboerderij creëren die de linaire waardeketen verstoort, banken, groot- en kleinhandelaren elimineert en de sleutelactoren samen in één community thuisbrengt.

“iGrow is een platform voor investeerders en een marktplaats voor oogst tegelijk. Als investeerder-consument kan je vanaf je smartphone Farmville spelen, maar dan in ’t echt.

Investeerders hebben wel geduld nodig. Voor advocadoteelt bijvoorbeeld is het vijf jaar wachten tot er geoogst kan worden, maar daarna heb je als investeerder een rendement van 15% per jaar. De eerste oogsten van pinda’s boden aan investeerders een rendement van 24%.

Vandaag zijn zo’n 2200 kleine en middelgrote boeren aangesloten bij iGrow, en bestrijken ze samen zo’n 1200 hectare aan beplant land- en tuinbouwoppervlak. iGrow is bovendien als model heel schaalbaar. Wat ook mooi is: 90% van de eerste winst die investeerders hebben gemaakt in de pindateelt werd geherinvesteerd via iGrow. In Indonesië is er nog zo’n 18 miljoen hectare onderbenutte landbouwgrond en er wordt zo’n 130 miljard omzet gemaakt met land- en tuinbouw. Er is met andere woorden nog een groot groeipotentieel, maar iGrow wil ook naar andere Aziatische landen, en verkent momenteel de mogelijkheden om haar intrede te doen in Turkije, meer bepaald in de olijfteelt.