Post-authenticiteit op je mat en op je bord

Yoga is booming, en de gangbare marketing-narratief is tot heden een eclectische saus van mystiek, klankschalen, mantra’s en sanskriet. Tijdens mijn laatste trip naar Londen heb ik de kiem van een post-authentiek antwoord hierop beleefd. Een combinatie van een harde work-out beleving, sociale verbinding, technologie en wetenschap.

Wie mij kent weet dat ik af en toe zelf op de mat sta. Ik hou van de practice, maar minder van de hele zweefdoctrine die je er vaak moet bijnemen. Maar zoals iedereen die professioneel bezig is met branding al lang weet: De markt voor iets om in te geloven is eindeloos. Yoga heeft dit decennium een aanzienlijke groei gekend. In de VS alleen is het aantal yoga-adepten tussen 2012 en 2016 verdubbeld tot 36 miljoen geregelde beoefenaars (In Nederland zijn het er 558.000 volgens de laatste cijfers) In diezelfde tijd steeg de totale besteding van alle Amerikaanse Yoga-beoefenaars van 10 miljard Dollar naar 16 miljard Dollar (de lessen, kleding, workshops, retreats, en trips naar India…)

Een foutentiek trekje van yoga

Eerlijk over Yoga

Volgens historisch onderzoek van wetenschapsjournalist William Broad blijkt yoga zoals we die vandaag in de studio beleven niet eeuwenoud te zijn zoals we ons graag laten vertellen. De kiem van de dynamische yoga (Hatha en alle afgeleiden) zoals we die nu beoefenen, vinden we terug tijdens de dagen die de Indiase onafhankelijkheid (1947) vooraf gingen. Er ontstond een nieuw nationaal bewustzijn, en men was op zoek naar een nieuwe culturele identiteit en zelfzekerheid. Yoga werd opgediept uit het mystieke verleden, opgepoetst en vervlochten met het frisse, moderne en ‘steriele’ gymnastiek dat heel populair was in het Westen.

ETHOS: Yoga, gemixt met hard-core fitness en biotechnologie

Ethos Yoga

De yogastudio Ethos in Shoreditch lijkt op een Scandinavische lodge gecombineerd met een disco. Yoga krijgt er een heel hedendaagse benadering. De studio is heter dan bij Bikram Yoga (it’s the hottest studio of London!), is uitgerust met een indrukwekkende audio- en lichtinstallatie en biedt ook ruimte voor nieuwe varianten als TRX en aerial yoga. In de Fitlab kunnen beoefenaars bovendien een reeks diagnostische tests laten afnemen. Met een DNA-test, cardio-metabolische profiling en een analyse van je biocrobioom (je darmflora), helpen de instructoren je predispositie ten aanzien van bepaalde work-outs beter te begrijpen. Volgens Freddie Sheridan, mede-bezielers van Ethos, worden beoefenaars steeds meer veeleisend, en willen ze een steeds accurater inzicht in hoe ze hun fysieke en mentale gezondheid kunnen optimaliseren. Een nieuw pragmatisch programma op basis van inzichten in biochemie wordt daardoor goed onthaald bij de leden.

Chroma Yoga focust op focus

ChromaYoga

Distraction desease, ofwel de onmogelijkheid tot focus en concentratie is één van de ziektes van deze tijd. Focus- en Selectievermogen zijn een nieuwe soort luxe geworden. Een Yogastudio die hierop heeft ingespeeld is Chroma Yoga. Met een combinatie van Yoga-sequenties, kleur-, lichttherapie en soundclouds traint ze haar beöefenaars om zich beter te kunnen focussen.

Lululemon helpt je met sociale verbinding en doelen stellen

Lululemon

Een prachtig retailmerk voor sweatwear (kleding voor sporten waar al eens in gezweet wordt) is Lululemon. Ik haal ze vaak aan als een merk dat er in geslaagd is haar keuze-architectuur te baseren op ‘hoe een model aanvoelt’ in plaats van enkel op maat en collectie. Het gevolg is dat consumenten op een veel intuïtievere manier een keuze kunnen maken. (Een Yoga-broek bij Lululemon kost al gauw 160 Euro, dus je kan je er maar beter goed mee in je vel voelen als je er de dag erna mee gaat practicen) Nog mooier is hun Europese flagship store aan Regent Street in  Londen.

Interactieve spiegels sporen je aan om verbinding te maken met andere sportfanaten in Londen en aan te sluiten bij groepdates om samen te sporten, looproutes te delen of yoga te beoefenen. Lululemon heeft haar eigen yogastudio’s en interactieve opstellingen in de winkel helpen zowel personeel als klanten in het stellen van persoonlijke doelen (ook al hebben die niets met yoga of sport te maken)

Vita Mojo becijfert de voedingswaarde op je bord

 

 

 

 

 

 

Een heel bijzonder lunchadres is Vita Mojo. In onze workshops bij retailers bepleiten we vaak de waarde van een check-in (en dus niet alleen een check-out) om de retailbeleving te personaliseren. Dat is exact wat bij Vita Mojo gebeurt. Via een touch screen en een heel intuïtieve interface stel je je lunch samen. De grammage van ieder ingrediënt kan je zelf doseren, en je krijgt meteen te zien over hoeveel gram, vet, proteinen, caloriën en koolhydraten je voor de kiezen krijgt.

 

 

 

 

 

 

 

Hoe komt de bouwsector uit het stenen tijdperk?

Terwijl de digitale revolutie al flink is uitgezaaid in de meeste sectoren, is de bouwsector nog relatief onbesmet gebleven. Omdat er tegenwoordig veel introspectief onderzoek is in de wereld van vastgoed en bouw, duik ik de vaak in het brede ballenbad van initiatieven die tonen hoe het kan evolueren. Hieronder zeven van mijn favoriete en meest dankbare voorbeelden om tijdens een lezing de ogen te openen of tijdens een werksessie de vlam in de pan te krijgen.

All-on-one met Webuildhomes uit Nederland

We Build Homes

Webuildhomes is een Nederlandse start-up die de complexe lineaire waardeketen – zo kenmerkend voor de particuliere huizenbouw –  samenbrengt op één digitaal platform en User Experience. Swipend tussen verschillende ontwerpen kies je een passiefhuis uit de creaties van wel 60 Nederlandse architecten, je kiest een wijk of straat waar Webuildhomes bouwt en waar je graag wil wonen en hup, je bent vertrokken. Gemiddeld 17 weken later is je huisje klaar voor oplevering aan de prijs waarvoor je het initieel kocht. De absolute bevrijding.

 

 

Modulair bouwen met Coodo uit Slovenië

Toen ik begin dit jaar voor ’t eerst artikelen zag van het Sloveense Coodo heb ik eens hard gevloekt. Waarom heb ik een rijtjeshuis in Edegem gerenoveerd in plaats van het plat te gooien om plaats te ruimen voor één van deze pareltjes?

Additive manufacturing uit een bouwdoos in Italië

Dit is een XL-pretpakket met apparatuur waarmee je een heel dorp kan bouwen. Alles wat je nodig hebt zit in één scheepscontainer, en wordt uitgelegd in dit speels en ontwapenend filmpje van het Italiaanse 3D-printbedrijf WASP (World’s Advanced Saving Project) Big Delta.

Blue City gehuisvest met speelsheid en karakter in Rotterdam

Blue City Rotterdam

Iedereen die graag inspiratietrips organiseert en het programma graag samenstelt aan de hand van mijn nieuwsbrief: nu goed opletten! Een gerennoveerd oud tropisch zwembad is alvast meer spannend als thuishaven voor start-ups dan een kantoorgebouw, en al zeker voor start-ups in de circulaire economie. In Blue City te Rotterdam is de hele ziel en een hele hoop functies van het oude zwemparadijs goed bewaard gebleven. Vandaag is het een broedplaats en industriële symbiose aan ecologische bedrijfjes.

Op gezegende leeftijd paradijselijk wonen in Signapore

Signapore Homefarm

De grootste bekommernis van iemand op leeftijd is niet noodzakelijk het oppervlak van een zorgappartement en of er een comfortabele douche aanpalend aan de kamer is. Ouderen willen er vooral nog bijhoren, en een warm contact met kinderen en kleinkinderen behouden. Dat moet het inzicht geweest zijn aan de basis van Signapore Homefarm. Als dit het (r)urbane

 

Welive, een abonnementsformule om te wonen in Wall street, Manhattan

Welive

Voor wie tijdelijk haar carrière-geluk komen beproeven in grote steden bestaan steeds meer woonvormen die zich oriënteren tussen een huurappartement en een hotel. Tijdens vorige edities van deze nieuwsbrief hadden we het al over Roam Living, Zoku Living en anderen. Welive (van de makers van Wework) voorziet een abonnementsformule om te wonen in Wall Street. Vanaf 2800 Dollar per maand woon je apart/together in een omgeving die helemaal voorziet in zowle je individuele als sociale noden. Koffer vullen met kleding, en je bent klaar om te verhuizen.

Eindelijk echte legohuizen bouwen met Kite Bricks uit Israel

Kitebricks

Kite Bricks is inderdaad wat je denkt wat het is: systeembouw bestaande uit recycleerbare blokken met binnenruimte voor isolatie en leidingen. Kite Bricks is het geestekind van Ronnie Zohar uit Israel, en is voorlopig nog steeds in fase van prototype en fundieng. Reacties van een publiek tijdens een workshop of lezing variëren van gefronste wenkbrauwen tot hoge ogen, zuchten van verlichting en mensen die ‘eindelijk’ fluisteren.

 

Full Circle: Een Design Sprint voor de circulaire economie

Innovation ist kein Pony Camp. Bij de Sprintmethodiek ga je van strategische planning naar conceptualisering tot user testing in slechts vijf dagen. Dat klinkt als een innovatieproces met verpletterende tijdsdruk, en dat is het ook. Design Sprint is een proces dat je kan zien als een soort ‘greatest hits’ van innovatieprocessen. Het is samengesteld door Google Ventures en Jan Leyssens en ik maakten een remix met focus op de circulaire economie. De eerste uitvoering hebben we net achter de rug voor Kamp C. 

Een sneltrein van greatest hits

Design Sprint is even controversieel als geniaal. Geniaal omdat het zo’n ontzettend efficiënt proces is van kleine iteraties en controversieel omdat het brandhout maakt van heilige huisjes die we zo evident en ‘creatief’ vinden: activiteiten zoals ‘brainstormen’.

Het mooie aan Design Sprint is dat je maanden van eindeloos debat, chaos, competitie om ideeën en richtingloosheid kan reduceren tot vijf zeer intensieve en resultlaatgerichte dagen.

  • Je werkt met een kleine en diverse groep mensen, die bovendien later ook zal instaan voor de implementatie
  • Je ontvouwt een nieuwe concept vanuit één centrale weldoordachte uitdaging
  • Rollen en functies zijn helder gedefinieerd
  • Tijd voor overleg is gereduceerd tot het uiterste minimum en vervangen door een systematiek van opeenvolgende taken. Bij Google Sprint wordt zeer hard gewerkt, maar je maakt ook zeer grote sprongen

Het verloop van vijf dagen Sprint

Dag 1:
Strategische mapping om je innovatie-uitdaging echt ten volle te begrijpen

Dag2:
Ideeën creëren en exploreren om de uitdaging te beantwoorden

Dag3:
Kies het juiste idee en herschrijf het script waarmee je de klant of gebruiker haar probleem oplost.

Dag4:
Maak een prototype van je oplossing, je nieuwe product of je dienst

Dag5:
Test je prototype bij minstens vijf (potentiële) gebruikers

Een bedrijventerrein en innovatiecampus in één

KampC Sprint

Kamp C/ De wijk van morgen, is de afgelopen twee jaar zeer sterk geëvolueerd van provinciaal steunpunt voor duurzaam bouwadvies naar een platform voor de circulaire economie met focus op de bouwsector. Kamp C staat momenteel voor een zeer uitdagende stap in haar ontwikkeling. De site in Westerlo gaat verder uitgroeien tot een volwaardig circulair bedrijventerrein en innovatiecampus in één.

De grote uitdaging daarbij is om innovatie-mensen bij verschillende actoren in de sector naar de campus te krijgen om er samen te werken, te experimenteren en te innoveren. In vijf dagen hebben we onder het dak van Faber Makerspace een strategie en een uitrolscenario ontwikkeld, een promotiefilmpje om de nieuwe propositie over te brengen en dit getest bij vijf decision makers. Een unieke mix van aanbesteden, beschikbare technologie, co-creatie en storytelling moet van Kamp C de innovatieplaats bij uitstek maken voor het circulaire bouwen.

Het enthousiasme en de belangstelling bij onze testpersonen was groot, en de sterktes van ons concept, maar ook de aandachtpunten waren éénduidig en helder.

Op onderstaand filmpje bij Bar Transit legt Peter-Paul Van den Berg nog eens haarfijn uit wat de circulaire economie is, en voor welke uitdagingen Kamp C staat. Meer informatie over Full Circle vind je hier.

Sustainable Brands Conference, iets voor Antwerpen of Amsterdam?

De afgelopen jaren heb ik Sustainable Brands zien uitgroeien tot een internationale congres-franchise, en een webportaal met onderzoeksresultaten, nieuws en inspiratie rond branding, sustainability en CSR-strategie. Vrijdag 21 April stond ik op hun podium in Istanbul. Voedsel, mobiliteit, materiaal, bouw, energie, logistiek, … In mijn dertig minuten podiumtijd heb ik voor iedere sector een disruptieve nieuwkomer voorgesteld die een nieuwe trend belichaamt, de sector als een koevoet kan ontwrichten en tegelijk in de juiste richting zal helpen kantelen.

De organisatie van een Sustainable Brands Conference kan mits strakke contouren door eender welke lokale organisatie worden opgenomen (een beetje zoals TEDx). De structurele sponsors zijn Unilever en BASF, en daarom dacht ik spontaan dat een Antwerpse of Amsterdamse editie geen gek idee zou zijn. Het netwerk is bovendien best indrukwekkend met toegang tot internationale CSR-professionals, een divers aantal experts en sprekers, en een goeie routine in PR en social media.

Sustainable brands Conference IstanbulIk heb het publiek in Istanbul (50% Turkse CSR-professionals, en 50% internationale deelnemers) als heel open minded en levendig ervaren. Iedere ochtend werd het congres geopend met een stevige Zumba-sessie. Sprekers kwamen uit zeer veelzijdige disciplines aandraven met nieuwe inzichten uit onder meer gedragswetenschappen, art direction, merkstrategie, stakeholder engagement etc…

Bij #WastED verloopt storytelling via je smaakpapillen

Op 17 maart ben ik met Herman Konings in Londen met een lijstje nieuwe initiatieven in de hand. We hollen van het ene opmerkelijke fenomeen naar het andere, lopen doorheen de departmentstore Selfridges en stellen vast dat het dak ruimte heeft gemaakt voor #WastED, het pop-up restaurant van Dan Barber. Reservering is verplicht maar we weten toch een plaatsje te veroveren. #WastED is een verrassend voorbeeld van hoe systeemdenken, radicale transparantie en creatieve storytelling samenkomen.

Na Farm-to-fork komt trash-to-table

Na heel wat initiatieven die we kunnen onderbrengen onder de roepnaam farm-to-fork (à la ‘groenten rechtstreeks van de boer’ zoals het huidige boeren en buren), hebben we ook al een mooie diversiteit mogen aanschouwen (en proeven!) aan trash-to-table-initiatieven. Bij trash-to-table wordt voedsel van de afvalberg gered en wordt er iets lekkers mee gemaakt. Beperkingen zijn goed voor de creativiteit. Logisch dus dat ‘trash-to-table’ echt fijne concepten oplevert. Een greep uit de mooiste initiatieven die ik in dit register ben tegengekomen:

De eerste die ik ooit op het spoor kwam is Instock in Amsterdam. Instock 
is een restaurant, een food truck en heeft twee take-aways in Amsterdam. Instock is wat er gebeurt wanneer je je personeel pro-actief bij innovatie betrekt. Het is geboren in de interne keuken bij Albert Heijn. Producten die afgekeurd zijn voor verkoop worden opgewaardeerd tot lekkere gerechten in het restaurant, bij de Foodtruck of de take-aways.

  • Een ander fijn initiatief van Albert Heijn is ‘Pieper Bier’, gebrouwen met aardappels gered zijn van de afvalberg. Jaarlijks gaan in Nederland 340 miljoen kilo aardappelen verloren.
  • Kromkommer maakt ugly foods populair dankzij haar lekker assortiment soepen en haar branding in ware neo-nonsense stijl.
  • Ook bij Rubies in the Rubble ondergaan afgekeurde groenten een smaaktest in plaats van een schoonheidswedstrijd alvorens ze in een assortiment sausjes verdwijnen.

Over de architectuur van ons bord en de keten daarachter

WastedTerug naar #WastED wat absoluut de kroon spant. Ieder gerecht is een ware provocatie aan het adres van de voedingsindustrie.

De chef en initiatiefnemer van #WastED is Dan Barber, volgens Times magazine één van de 100 meest invloedrijke mensen van deze tijd. Dan Barber is naast chef en partner bij Blue Hill (Manhattan, NY) ook auteur van ‘The Third Plate’, een boek waarin hij pleit voor een totaal nieuwe waardeketen die beter is voor onze planeet, onze gezondheid, en bovendien veel lekkerder is. In ‘The Third Plate’ bepleit Dan Barber dat het klassieke bio-ecologisch denken (én de farm-to-fork-beweging) lang niet ver genoeg gaat, en niet ten gronde herbekijkt wat op ons bord komt en – vooral – hoe het op ons bord komt.

Ieder bord is een verrassend verhaal

Fish and chips

Ieder gerecht dat je bij #WastED wordt voorgeschoteld is niet alleen een verhaal, maar ook een eye-opener en aanklacht van wat er grondig mis is aan onze voedselketen, ook al schuilt die achter een bio-label.

Gerechten luisteren naar namen als ‘lettuce butts’ (sla-kontjes), crab shell broth (krabschaal-bouillon), of broccoli stems (stammetjes van Brocolli). Tijdens onze lunch heb ik me te goed gedaan aan een bordje ‘waste rarebit’, ‘rescued veal nuggets’ en ‘fish and chips’ (een bordje bijvangst).

Elk bordje is bovendien heel fraai van vormgeving, en heeft haar eigen garçon die – vaak met een iPad  in de aanslag – uitvoerig het verhaal van voedselverlies in de keten komt vertellen.

Vitrine

Een dertigtal vitrinekastjes staan als kijkdozen opgesteld doorheen het hele restaurant. Stuk voor stuk tonen ze artefacten die getuigen van grenzeloze verspilling in de voedingssector, maar telkens zijn het ook zeer esthetisch vormgegeveninstallaties.

Radicale transparantie, beleving, purpose en storytelling heb ik nog maar zelden als zo’n bevlogen geheel bij elkaar gezien (en geproefd!) als hier.